bericht test
gjgjhgjhgjhg
Verkiezingen gehad: weer een nieuwe start.
Half maart, verkiezingstijd. Provinciale Staten, waterschappen en ook, in ieder geval bij de gemeenten, de Ondernemingsraad. Over de PS en waterschappen is alweer veel geschreven, hier vooral verder over de OR.
Verkiezingen zijn bijzonder. Ze zijn het hart van de democratie: (bijna) iedereen krijgt de mogelijkheid zijn of haar stem uit te brengen op mensen die graag iets willen gaan doen en daar ook ideeën bij hebben. Je hebt hiermee over het actieve en het passieve kiesrecht. Actief betekent een hokje rood maken (en wachten tot de volgende verkiezingen), passief betekent dat sommige mensen heel druk gaan worden, namelijk als ze gekozen worden.
Verkiezingen worden vaak gezien als een afrekening. Heb je je werk goed gedaan, heb je dat ook laten zien, kan je goed aangeven wat je verder van plan bent? Dan maak je een redelijke kans dit in een volgende periode weer te mogen doen. Uiteraard maakt de schaal van de verkiezingen hierbij veel uit. Verkiezingen van een OR in een kleine organisatie zijn moeilijk vergelijkbaar met bijvoorbeeld verkiezingen voor het Europese Parlement, maar een aantal basiskenmerken zijn gelijk. Het gaat om mensen, zichtbaarheid, idealen, compromissen, plannen, verantwoording én samenwerking.
Over het laatste nu verder.
Verkiezingen zorgen bijna altijd voor verandering, in ieder geval voor degenen die onder het ‘passieve kiesrecht’ vallen. De partij of lijst waarvoor je gekozen kunt worden krijgt meer of minder stemmen, waarmee je eigen groep gaat veranderen. De club waarvoor je gekozen wordt: de Ondernemingsraad, Provinciale Staten, waterschap, gaat ook veranderen, met nieuwe partijen, met nieuwe mensen. Soms zijn die veranderingen radicaal, zoals dit jaar met de opkomst van BBB en de afgang van FvD, soms marginaal. Een OR die met één nieuweling verder gaat.
Maar met of zonder veel veranderingen: er is een nieuwe start. In de aanloop naar de verkiezingen zijn beloften gedaan: ‘We gaan het anders doen!’ of ‘We willen onze klus afmaken!’. Het team kent nieuwe spelers, met daarbij ook een nieuwe dynamiek. Je gaat er weer voor, voor 3 of 4 jaar.
Het is goed om bij deze nieuwe start stil te staan. Even terugkijken naar het verleden, kijken wat er in de vorige periode goed ging en wat beter zou kunnen. Even stilstaan bij de club die de klus nu moet klaren. Is er veel ervaring, is er veel vernieuwing, is er overeenstemming over hoe zaken aangepakt (moeten) gaan worden? Hoe gaat het met de nieuwelingen? Waar kunnen die heen met vragen en verwonderingen en ideeën voor verandering? Is voor hen een inwerkprogramma?
Neem hier de tijd voor, zeker als ondernemingsraad na de verkiezingen. Kom, bij voorkeur, 2 dagen bij elkaar om een vliegende start te maken. Maak een mooi programma en zorg dat je elkaar, als teamgenoten, leert kennen. Wij helpen je hierbij graag op weg.
Aanbod:
Op donderdag 6 april ’23 geef ik, vanuit mijn samenwerkingsverband MZOO, een online training Nieuw in de gemeentelijke Ondernemingsraad. Klik hier voor meer informatie of direct aanmelden.
Speciaal voor deze verkiezingstijd hebben we ook een aanbieding. Als je als nieuwe OR vóór 1 april ’23 een training bij ons boekt krijg je 15 % korting op de begeleidingskosten. Dit aanbod geldt overigens voor alle nieuwe OR-en, als je maar begint aan een nieuwe zittingstermijn. Stuur even een mail naar info@denieuwegrens.nl of bel 06 – 4615 1597.
De Watersnoodramp van 2053: hadden we hem kunnen voorkomen?
Verhalen uit de toekomst op vrijdagavond 10 maart 2023 in de Schipperspoort aan Dorpsdijk 30 te Lobith.
Afgelopen maand kreeg ik het idee om wat meer reuring rondom de waterschapsverkiezingen van 15 maart 2023 te veroorzaken. Zeker in de komende tijd zal veel van de waterschappen afhangen, maar er zijn niet heel veel mensen die dat weten, laat staan dat ze weten waar ze voor mogen gaan kiezen.
Ik hou zelf erg van verhalen, omdat daarmee mensen meegenomen kunnen worden naar onbekende werelden, oude geschiedenissen en belangrijke vragen. Verhalen worden immers al sinds mensenheugenis verteld. Rondom verkiezingen zijn vaak debatten, waar wordt geprobeerd ‘te winnen’, vaak door de werkelijkheid heel erg te versimpelen (zoals ik het in ieder geval zie). Verhalen gaan verder: als ze goed verteld worden raken ze mensen ook. Dat is de kracht van storytelling, zoals dat tegenwoordig steeds vaker genoemd wordt.
Begin februari hadden we de herdenking van de Watersnoodramp van 1953. Veel verhalen over hoe het was toen de dijken doorbraken. Verhalen van ooggetuigen en verhalen van deskundigen. Samen gaven ze een beeld van 70 jaar geleden en wat er daarna werd gedaan om een dergelijke ramp te voorkomen.
Ik bedacht me toen dat ‘De Watersnoodramp van 2053’ misschien wel tot de verbeelding zou spreken. Verhalen over hoe het zou kunnen zijn geweest.
Stel je voor. We zijn in het jaar 2053, 30 jaar na nu. De wereld ziet er heel anders uit. Dat is logisch, denk maar eens terug aan 1993, nu 30 jaar geleden. Het was toen toch ook heel anders, met nog telefooncellen, lagere dijken en veel minder woningen. Maar hóe ziet het er dan uit in 2023? Is het warm, is het koud, is het droog of is het nat? Er wordt gesproken over een klimaatcrisis, dat het misschien al wel te laat is om het tij te keren. Wat zou de Watersnoodramp van 2053 kunnen zijn? Is het alleen aan de kust, of moeten we meer denken aan de rivieren, groot en klein, ook hier rondom Lobith, het begin van de Nederlandse delta? Zullen er overstromingen zijn na heftige regenval, zoals vorig jaar in Limburg? Of zou het juist de ramp zijn dat het steeds veel te droog is?
De verhalen in de Schipperspoort zijn verhalen uit de toekomst, over hoe het zou kunnen zijn, maar ook hoe we misschien wel een ramp kunnen voorkomen.
Deze avond staat in het teken van de Waterschapsverkiezingen van 15 maart ‘23, want het waterschap zal een belangrijke rol spelen in hoe het er in 2053 uit zal gaan zien.
Daarom gaan vertegenwoordigers van verschillende partijen hun verhaal vertellen.
Voorafgaand daaraan komen 3 specialisten aan het woord. Roel Dijksma, geohydroloog aan de Wageningen Universiteit, weet van alles over rivieren, hoe zij stromen en hoe zij het landschap, zoals we dat nu kennen, hebben gevormd. Hennie Roorda, voormalig heemraad (zeg maar minister van een waterschap) en op het ogenblik speciaal adviseur dijken bij het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat vertelt over het belang van de dijken voor het leven bij de rivieren. Kaspadre, die al jaren op een Waaldijk woont, vertelt over wonen met dijkverzwaring en zingt zijn lied ‘Water tegen wil en dank’.
De avond wordt georganiseerd door De Nieuwe Grens Trainingen, in samenwerking met Water Natuurlijk.
De Watersnoodramp van 2053: hadden we hem kunnen voorkomen?
Vrijdag 10 maart 2023, 20.00 – 22.00 uur (inloop 19.30 uur)
Partycentrum Schipperspoort, Dorpsdijk 30 te Lobith
Toegang gratis, consumpties voor eigen rekening
Pesten op de werkplek? Een geaccepteerd fenomeen?
Geïnspireerd door een column uit 2014.
Komt het nog voor, het punaises op de stoel leggen, het kabeltjes uit de computer halen, het ‘o jee, helemaal vergeten door te geven dat je bij de directeur moest komen’, het net elke keer overslaan bij het koffiehalen? Die plagerijtjes? Die geintjes? Die onschuldige grapjes? Je kent ze nog wel van ‘The Office’, ‘Toren C’ en van ‘Debiteuren, Crediteuren’.
Het kunnen grapjes zijn, maar zoals zoveel is het context-afhankelijk. Plagen hoort erbij, in een familie-omgeving, onder vrienden, soms ook op het werk. Plagen is het zoeken van grenzen bij elkaar, maar wel in veiligheid. In een onveilige omgeving verworden onschuldige plagerijtjes snel tot pesten, soms zelfs zonder dat de betrokkenen (op in ieder geval één na) zich ervan bewust zijn.
Pesten is vooral bekend van scholen, waar pesters en gepesten wel gekend worden. Afwijkend gedrag of uiterlijk kan een reden tot pesten zijn, zeker als diegenen niet voor zichzelf op kunnen of willen komen. Veel intens leed kan worden bespaard door het goed toepassen van pestprotocollen, op de meeste scholen wel aanwezig. Maar zo’n protocol is niet zaligmakend. Bij pesten zijn meer mensen betrokken dan de pester en de gepeste. Het heeft ook te maken met de docent in de klas, met het team, de directie, maar ook met de rest van de leerlingen. Hoe reageren zij op pestgedrag (of juist niet)? Hoe zit het met de sfeer in de klas, de (sociale) veiligheid op school?
Binnen scholen is het geaccepteerd dat er gepest wordt, want er is beleid op gemaakt (om het te voorkomen en eventueel te genezen). De MR ziet, als het goed is, hier ook op toe.
Hoe staat het op jouw werkplek, jouw organisatie? Wordt er bij jullie gepest, of heb je dat sinds je eigen schooltijd niet meer meegemaakt? Heb je het er wel eens over met je collega’s, of zijn het bij jullie ook alleen maar geintjes, waar je tegen moet kunnen?
Kijk eens op internet onder ‘Sociale veiligheid op het werk’ en vergelijk het met jullie organisatie. Volgens mij is het net als met verslavingen: pas als je onder ogen ziet dat het er is kun je er wat aan gaan doen.
Toch nog een voornemen voor de OR-agenda van 2014?
Het bovenstaande schreef ik 9 jaar geleden, voor een column in een OR-nieuwsbrief. Inmiddels is #MeToo langsgekomen en stond vorig jaar #grensoverschrijdendgedrag regelmatig in de aandacht. De samenleving polariseert, zo voelen we het (hoewel de wetenschap dat nog niet altijd zo ziet, kwestie van definities?). Er is een grote oorlog in Europa, in onze eigen invloedssfeer.
Hoe zal het in 2023 gaan. Kunnen we ons veiliger voelen in onze directe leefomgeving: gezin, school, werk, wijk? Gaan we het aandurven om het uit te spreken als onze sociale veiligheid in het geding is, als er geplaagd of gepest wordt? Als grenzen worden overschreden, ook als de grenzen wat onduidelijk zijn, omdat gedragsgrenzen niet vast liggen, een ieder ze anders ervaart?
Nog steeds denk ik dat de medezeggenschap hier een grote rol in kan spelen. Terugkijkend op de laatste 9 jaar heb ik dit echter maar weinig op de agenda van OR-en zien staan. Ik neem mij ieder geval voor om hier dit jaar iets mee te gaan doen. Jij ook?
Geschiedenis, Toerisme en de Liemers
Soms laat ik me weer verleiden om me bezig te houden met leuke activiteiten die niet (direct) tot mijn core business behoren. De laatste jaren heeft dat toch wel vaak te maken met geschiedenis, toerisme en de Liemers. Nu ook weer.
Samen met een leuk stel ondernemende jongeren stel ik nu een route samen die ik ‘In de voetsporen van Drusus’ noem.
Met een e-chopper van #LiemersXperience én een routekaart met QRcodes kan je binnenkort van alles te weten komen over de rol van generaal Drusus, daar waar de Romeinse Limes de grens van het huidige Nederland passeert. ’t Is nog niet helemaal klaar, maar wel erg leuk om mee bezig te zijn.
Toch wel bijzonder om door de verslaggever als #geschiedenisfanaat te worden omschreven. Ik zie het meer als een mooie mogelijkheid om verhalen te vertellen en zo dingen te laten zien die niet direct aan de oppervlakte liggen. Ook wel heel leuk dat een andere sociaal geograaf (Marciano Hendriks) dit met het Rampjaar 1672 op heeft gepakt. Wat is dat toch met geografen?
Wie zwijgt stemt toe
Wauw. Wat een brainwave opeens. Ik schreef de titel van de column op een leeg blad. In mijn hoofd had ik een stukje over groepsprocessen, waarbij je de praters en de zwijgers hebt. Toen ik het had staan schoot opeens door mijn hoofd dat ‘Wie zwijgt stemt toe’ ook heel erg vaak voorkomt op de werkvloer. Met name als het gaat om seksuele intimidatie en ongepast gedrag.
Wie zwijgt stemt toe. Het was al een beladen zin voor mij, maar in deze context wordt de lading nog zwaarder. Wie luistert naar de zwijger? Is er wel iemand die hier naar luistert, naar kijkt? Komt toestemming alleen via de stem, is schreeuwen in de lichaamstaal ook zwijgen?
- Tip! De Arbowet geeft ondernemingsraden veel vrijheden om passende maatregelen voor te stellen op veiligheid, gezondheid, welzijn en milieu in je eigen organisatie. Ontdek wat wel en niet kan tijdens de ééndaagse opleiding OR & VGWM op 2 december 2021.
Schokkende cijfers
Het College voor de Rechten van de Mens heeft onlangs een uitgebreid rapport uitgebracht over seksuele intimidatie op de werkvloer. Ruim 1 op de 8 werknemers heeft hier de afgelopen 10 jaar last van gehad. 16 procent! Zowel mannen als vrouwen, maar vrouwen ‘uiteraard’ meer. Hiervan heeft ongeveer 1/3 deel ook melding gemaakt van de intimidatie. Dit blijkt wel enigszins te helpen, maar nog te vaak weten werkgevers eigenlijk niet wat ze er mee aan moeten en blijven de slachtoffers, ja, waar blijven ze dan? Schokkende cijfers, vind je niet? En dan gaat dit onderzoek nog niet eens over pesten op de werkvloer, wat vaak nog eens achter de intimidatie aankomt.
Kan de or een rol spelen?
Een rol voor de medezeggenschap is hier zeker weggelegd: hoe staat het bij jullie? Wat zijn de procedures, hoe toegankelijk zijn die voor de slachtoffers? Als er niets geregeld is, of niet goed genoeg, dan is het tijd voor een initiatiefvoorstel richting bestuurder, maar misschien ook wel voor zelfonderzoek. Zou je als or, als orgaan, ook een rol in kunnen spelen? Hebben jullie het vertrouwen van de collega’s dat er geluisterd wordt door jullie, dat er integer wordt omgegaan met meldingen? Zou mooi zijn. Een taak die niet in de WOR staat, maar mogelijk wel wenselijk is.
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen. Heb net maar besloten dat ik het stukje over de zwijgers en de praters even uitstel. Als ik daar niet op hoor …..
Servaas Beunk is zelfstandig trainer/ adviseur bij De Nieuwe Grens Trainingen en maakt deel uit van MZOO, platform voor de medezeggenschap. Servaas@mzoo.nl.
Wandelcoaching. Teambuilding. Ontwikkeling van Teams en Medezeggenschap door trainingen & advies & (wandel)coaching.
Samenwerkingen
MZOO
Aangesloten bij MZOO.
Een community voor medezeggenschap. Benieuwd naar onze (online) trainingen en webinars? Klik hier!
JBA
JongerenBestuursAkademie is een onderdeel van De Nieuwe Grens.